Wybrane objawy nieprawidłowego przetwarzania bodźców:
Dotyk
Nadmierna wrażliwość: niechęć do wykonywania czynności higienicznych i pielęgnacyjnych np: mycie włosów, obcinanie włosów i paznokci, mycie zębów trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów unikanie używania rąk izolowanie się od dzieci
zachowania mogące być uznawane za agresywne ( popychanie, szturchanie) negatywne emocje podczas ubierania się. Zbyt mała wrażliwość: zmniejszona wrażliwość na ból (podczas zastrzyku, uderzenia, zadrapania) poszukiwanie zabaw związanych z uciskiem, wibracjami nieświadome zadawanie bólu i innych ignorowanie piasku, kamyka w bucie
nieadekwatne ubranie do pogody z powodu słabego odczuwania temperatury.
Ruch
Nietolerancja ruchu:
zbytnia ostrożność, lęk przed huśtaniem, kręceniem, wspinaniem nieprawidłowa równowaga ostrożność podczas wchodzenia i schodzenia ze schodów. Zbyt mała wrażliwość: poszukiwanie ekstremalnych zabaw, brak lęku przed wysokością
bujanie się na krześle potrzeba bycia w ruch.
Słuch
Wzmożona wrażliwość: łatwe wybudzanie się zatykanie uszu dłońmi, brak tolerancji na głośne dźwięki strach przed konkretnymi dźwiękami, złe samopoczucie w miejscach do zabawy. Słabsza wrażliwość: opóźniony rozwój mowy niezauważanie pewnych dźwięków
trudności z określeniem kierunku dźwięku nieprawidłowe rozumienie poleceń
konieczność kilkakrotnego powtórzenia polecenia
Zapach
Nadwrażliwość na zapachy:
częste zwracanie uwagi na brzydki zapach, podczas gdy inni go nie czują reagowanie nudnościami, wymiotami zatykanie nosa, wrażliwość może mieć związek z wybiórczością pokarmową. Słabsza wrażliwość brak reakcji na bardzo intensywne zapachy trudności z różnicowaniem
Wzrok
Nadmierna wrażliwość:
unikanie kontaktu wzrokowego
unikanie blasku słońca
łzawienie
zamykanie oczu pod wpływem światła
Słabsza wrażliwość
nie zauważanie zbliżających się przedmiotów np. piłki,
nie zauważanie zmian w sali, pokoju
brak reakcji nazbyt jasne światło
Terapia integracji sensorycznej może być prowadzona wyłącznie przez certyfikowanego terapeutę, a jej podstawą musi być diagnoza.
Diagnoza
Aby można było przeprowadzić efektywną terapię, należy wykonać diagnozę.
Ocena procesów Integracji Sensorycznej przeprowadzana jest na trzech osobnych spotkaniach i składa się z poszczególnych części:
Wywiadu z rodzicami – terapeuta pyta rodziców o przebieg ciąży, poród, rozwój dziecka w pierwszych latach życia, przebyte choroby, preferowane aktywności oraz trudności z jakimi boryka się ich dziecko.
Rodzice wypełniają również szczegółowy kwestionariusz, który jest uzupełnieniem wywiadu.
Obserwacja kliniczna- dziecko wykonuje zadania polecone przez terapeutę, które pozwalają wnioskować o jego równowadze, koordynacji, napięciu mięśniowym, planowaniu motorycznym, motoryce małej i dużej, pracy gałek ocznych, reakcji na ruch oraz reaktywności na bodźce sensoryczne.
Testy – wykonywane u dzieci, które ukończyły 4 lata, testy są standaryzowane i pozwalają określić poziom praksji, koordynacji, czucia ruchu, czucia własnego ciała, zdolności grafomotorycznych, percepcję dotykową i równowagę.
Omówienie diagnozy, podsumowanie, plan terapii – terapeuta przedstawia rodzicom wyniki badań oraz ewentualne zalecenia do pracy z dzieckiem w domu. Każdy rodzic otrzymuje diagnozę pisemną.
Terapia Integracji Sensorycznej
O potrzebie przeprowadzenia terapii decydują wyniki diagnozy. Zajęcia SI mają formę aktywnej zabawy ruchowej, podczas której dziecko huśta się, balansuje, turla się, jeździ na deskorolce oraz różnorodnych zadań do wykonania, w których dziecko chętnie uczestniczy. Spotkania zazwyczaj odbywają się 1-2 razy w tyg, zajęcia trwają 55 min. Postępy w terapii monitorowane są co 6 miesięcy poprzez wykonywane testy i obserwację zachowań dziecka. To proces długotrwały, ale przynoszący efekty.
Dzieci uwielbiają zajęcia metodą SI, ponieważ świetnie się bawią, w fajnej, przyjaznej atmosferze.
Przyjdź i porozmawiaj ze specjalistą
