Oferta

Integracja Sensoryczna to proces, w którym mózg organizuje docierające do niego informacje płynące z ciała i środowiska, po to, by móc wysłać potrzebną informację zwrotną w celu odpowiedniej reakcji adaptacyjnej.
Mózg w każdej chwili naszego życia odbiera, segreguje
i przetwarza bodźce zmysłowe. Przy niedoborze lub braku dopływu bodźców tworzenie integracji zmysłowej jest zakłócone i w związku z tym rozwój właściwych odpowiedzi ruchowych i sposobów zachowań jest zaburzony.

U wielu dzieci zachowania/ trudności szkolne mogą być spowodowane zaburzeniami w integracji sensorycznej. Zaburzenia SI zakłócają rozwój społeczny, emocjonalny, zdolności ruchowe i ograniczają uczestnictwo w zróżnicowanej aktywności.

 

Terapia integracji sensorycznej może być prowadzona wyłącznie przez certyfikowanego terapeutę, a jej podstawą musi być diagnoza.

 

Wybrane objawy nieprawidłowego przetwarzania bodźców:

 

Dotyk

 

Nadmierna wrażliwość:

Zbyt mała wrażliwość:

 

  • niechęć do wykonywania czynności higienicznych i pielęgnacyjnych np:mycie włosów, obcinanie włosów i paznokci, mycie zębów
  • trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów
  • unikanie używania rąk
  • izolowanie się od dzieci
  • zachowania mogące (popychanie, szturchanie)być uznawane za agresywne
  • negatywne emocje podczas ubierania się
  • zmniejszona wrażliwość na ból
    ( podczas zastrzyku, uderzenia, zadrapania)
  • poszukiwanie zabaw związanych z uciskiem, wibracjami
  • nieświadome zadawanie bólu
  • ignorowanie piasku, kamyka w bucie
  • nieadekwatne ubranie do pogody z powodu słabego odczuwania temperatury

 

Ruch

 

Nietolerancja ruchu:

Zbyt mała wrażliwość:

 

  • zbytnia ostrożność
  • lęk przed huśtaniem, kręceniem, wspinaniem
  • nieprawidłowa równowaga
  • ostrożność podczas wchodzenia i schodzenia ze schodów
  • poszukiwanie ekstremalnych zabaw
  • brak lęku przed wysokością
  • bujanie się na krześle
  • potrzeba bycia wruchu

 

Słuch

 

Wzmożona wrażliwość:

Słabsza wrażliwość:

 

  • łatwe wybudzanie się
  • zatykanie uszu dłońmi,
  • brak tolerancji na głośne dźwięki
  • strach przed konkretnymi dźwiękami
  • złe samopoczucie w miejscach do zabawy.
  • opóźniony rozwój mowy
  • nie zauważanie pewnych dźwięków
  • trudności z określeniem kierunku dźwięku
  • nieprawidłowe rozumienie poleceń
  • konieczność kilkakrotnego powtórzenia polecenia

 

Zapach

 

Nadwrażliwość na zapachy:

Słabsza wrażliwość:

 

  • częste zwracanie uwagi na brzydki zapach, podczas gdy inni go nie czują
  • reagowanie nudnościami, wymiotami
  • zatykanie nosa
  • wrażliwość może mieć związek z wybiórczością pokarmową
  • brak reakcji na bardzo intensywne zapachy
  • trudności z różnicowaniem

 

Wzrok

 

Nadmierna wrażliwość

Słabsza wrażliwość:

 

  • unikanie kontaktu wzrokowego
  • unikanie blasku słońca
  • łzawienie
  • zamykanie oczu pod wpływem światła
  • nie zauważanie zbliżających się przedmiotów np. piłki,
  • nie zauważanie zmian w sali, pokoju
  • brak reakcji nazbyt jasne światło

 

 

Diagnoza

 

Aby można było przeprowadzić efektywną terapię, należy wykonać diagnozę.

 

Ocena procesów Integracji Sensorycznej przeprowadzana jest na trzech osobnych spotkaniach i składa się z poszczególnych części:

 

  • Wywiadu z rodzicami - terapeuta pyta rodziców o przebieg ciąży, poród, rozwój dziecka w pierwszych latach życia, przebyte choroby, preferowane aktywności oraz trudności z jakimi boryka się ich dziecko.

 

  • Rodzice wypełniają również szczegółowy kwestionariusz, który jest uzupełnieniem wywiadu.

 

  • Obserwacja kliniczna- dziecko wykonuje zadania polecone przez terapeutę, które pozwalają wnioskować o jego równowadze, koordynacji, napięciu mięśniowym, planowaniu motorycznym, motoryce małej i dużej, pracy gałek ocznych, reakcji na ruch oraz reaktywności na bodźce sensoryczne.

 

  • Testy - wykonywane u dzieci, które ukończyły 4 lata, testy są standaryzowane i pozwalają określić poziom praksji, koordynacji, czucia ruchu, czucia własnego ciała, zdolności grafomotorycznych, percepcję dotykową i równowagę.

 

  • Omówienie diagnozy, podsumowanie, plan terapii - terapeuta przedstawia rodzicom wyniki badań oraz ewentualne zalecenia do pracy z dzieckiem w domu. Każdy rodzic otrzymuje diagnozę pisemną.

 

Terapia Integracji Sensorycznej

 


O potrzebie przeprowadzenia terapii decydują wyniki diagnozy. Zajęcia SI mają formę aktywnej zabawy ruchowej, podczas której dziecko huśta się, balansuje, turla się, jeździ na deskorolce oraz różnorodnych zadań do wykonania, w których dziecko chętnie uczestniczy. Spotkania zazwyczaj odbywają się 1-2 razy w tyg, zajęcia trwają 55 min. Postępy w terapii monitorowane są co 6 miesięcy poprzez wykonywane testy i obserwację zachowań dziecka. To proces długotrwały, ale przynoszący efekty.
Dzieci uwielbiają zajęcia metodą SI, ponieważ świetnie się bawią, w fajnej, przyjaznej atmosferze.

 

 

Logopedia

 

Zniekształcona, niewyraźna albo w inny sposób zaburzona mowa może stać się przyczyną barier komunikacyjnych od najmłodszych lat, a także wpływać na prawidłowy rozwój psychoemocjonalny dziecka. Może prowadzić do trudności w nawiązywaniu kontaktów i wpływać na poczucie wartości.
Nigdy nie jest za późno na pracę z logopedą, wczesna interwencja logopedyczna pozwala na uniknięcie powstawania lub utrwalania wad wymowy.

 

Podczas prowadzenia terapii logopedycznej, bardzo ważne jest zaangażowanie dziecka i współpraca dziecko- logopeda – rodzic.
Tylko systematyczne ćwiczenia gwarantują sukces prowadzonej terapii. Zadaniem rodziców jest utrwalenie z dzieckiem opracowanego w gabinecie logopedycznym materiału.

 

Do najczęściej spotykanych zaburzeń mowy zalicza się:

 

  • seplenienie międzyzębowe – w czasie wymawiania głosek takich, jak np. s, ż, c, dż język wsuwany jest między zęby;
  • seplenienie proste – to najczęściej zamiana głosek sz, ż, cz, dż na s, z, c, dz bądź ś, ź, ć, dź np. zamiast szkoła – skoła;
  • rotacyzm – brak głoski r (głoska r jest zastępowana głoską l lub j ) lub nieprawidłowa jej wymowa;
  • bezdźwięczność – głoski dźwięczne ulegają ubezdźwięcznieniu np. woda – fota;
  • mowa cicha, niewyraźna lub gwarowa np. kiedy – kedy

 

 

MNRI Terapia Neurotaktylna

 

Dr Svetlana Masgutova jest twórcą programu MNRI Nerosensomotoryczna Integracja Odruchów. Swoją koncepcję oparła na doświadczaniach oraz wieloletniej pracy z dziećmi
i dorosłymi z zespołem stresu pourazowego oraz deficytami rozwoju układu nerwowego.

 


Program jest rodzajem masażu, który pobudza oraz przygotowuje receptory skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensorycznych pochodzących z otoczenia. Zwiększa świadomość ciała i reguluje zaburzenia w odbiorze wrażeń dotykowych. Reguluje reakcje mózgu na informacje pochodzące ze skóry i mięśni. Normalizujące działanie, potwierdzone w pracy z dziećmi i dorosłymi, pozwala na łączenie terapii taktylnej z różnymi innymi technikami rehabilitacji, jako metodę wspierającą rozwój dziecka, a także pomocną w terapii osób dorosłych.

 

Nadrzędnym celem terapii jest:

 

  • wyciszenie,
  • aktywizacja świadomości kinestetycznej,
  • poprawa odbioru wrażeń dotykowych,
  • regulacja napięcia mięśniowego
  • wspomaganie integracji sensomotorycznej i integracji odruchów. 

 

Kroki Terapii Neurotaktylnej mogą być stosowane u osób z:

 

  • porażeniem mózgowym
  • autyzmem
  • zespołem Aspergera
  • nadpobudliwością psychoruchową
  • trudnościami w nauce
  • opóźnieniem rozwoju mowy
  • problemem z koncentracją u osób, u których występują lęki i fobie
  • u osób z Epilepsją, Zespołem Downa, FAS

 

Proponowany program reguluje wrażliwość dotykową i pracę czucia dotykowego, ale również optymalizuje integrację neurosensomotoryczną i cały neurorozwój.

 

Informacje opracowane na podstawie materiałów szkoleniowych i notatek ze szkolenia odbytego w Instytucie dr S. Masgutovej – nazwa szkolenia MNRI Terapia Neurotaktylna dr S. Masgutovej.